In memoriam Hans Reulen

Ons bereikte het droeve bericht dat op zaterdag 28 september 2019, op 83 jarige leeftijd is overleden onze hobbyvriend Hans Reulen.

Hans tobde al enige tijd met zijn gezondheid en moest zich daardoor zelfs afmelden voor de weekendmanifestatie rond het jubileum 100 jaar radio van Idzerda. Hij had zich daar, samen met zijn echtgenote Ada, enorm op verheugd!

Op woensdag 25 september werd hij getroffen door een hartstilstand waardoor hij in coma raakte. Helaas is hij daar niet meer uitgekomen.

Vrijwel vanaf de eerste dag van de NVHR heeft Hans, en niet te vergeten zijn vrouw Ada, enorm veel werk verricht voor onze vereniging. Op de eerste plaats hebben zij gedurende een groot aantal jaren de ledenadministratie verzorgd. In het begin ging dat nog met een eenvoudig kaartenbakje maar al snel ging, nadat Piet van Dort een ontwerp had gemaakt voor een geautomatiseerd systeem, het voeren van de administratie over in een computerbestand.

De zoon van Hans en Ada, Rody Reulen, heeft dit programma verder vervolmaakt en het is in gebruik gebleven totdat Tineke en Jan Schuurbiers de ledenadministratie hebben overgenomen. In die jaren betekende dat ook, dat de verzending van ons RHT plaatsvond vanuit huize Reulen, onze drukker bevindt zich immers ook in Rhenen, destijds de woonplaats van Ada en Hans.

Grote stapels papier werden afgehaald bij drukkerij Cunera en de dozen stonden viermaal per jaar in de hal van hun huis die daardoor nauwelijks nog begaanbaar was. Om de verzending zo voordelig mogelijk te maken werden de tijdschriften vooraf op een bepaalde manier verdeeld en gebundeld in groepen. Daarna werd het geheel in de auto geladen en door Hans persoonlijk naar het postkantoor getransporteerd om daarna verzonden te worden. Ik was er meerdere malen getuige van en u mag me geloven, het was geen eenvoudige klus!

In het computerloze tijdperk betekende het ook dat alle adresstickers voor het RHT en andere mailings, zoals de lidmaatschapskaarten, stuk voor stuk op de IBM- typemachine van Ada, u weet wel, die machine met zo’n “bolletje”, werden getypt en dat voor elke zending opnieuw. Even kopiëren was er toen nog niet bij.

Het was duidelijk herkenbaar dat Hans een groot deel van zijn werkzame leven doorbracht in de kerncentrale Dodewaard. Hans was een uiterst secuur mens en liet zelfs het kleinste detail niet aan zijn aandacht ontsnappen. Hij ging in het voeren van zijn administratie zelfs zo ver, dat per postzegel die hij gebruikte, werd geadministreerd voor wie en waarvoor die bestemd was.

Velen van u zullen hem kennen van de ruilbeurzen die hij slechts in het aller uiterste oversloeg zoals bij de laatst gehouden beurs het geval was. Wij zullen zijn warme, rustige en vriendelijke persoonlijkheid node missen. Persoonlijk verlies ik in hem een buitengewoon goede vriend, met wie ik ruim 40 jaar een geweldige warme band had.

Ik wens zijn vrouw Ada, kinderen Rody en Fiona, veel sterkte na het overlijden van Hans. Dat hij moge rusten in Vrede.  Jacques Hermans