Het radiocafé was al vanaf vier uur geopend. Deze keer was de eindejaarsbijeenkomst samen met het NGG georganiseerd. Door een miezerige regen vergezeld en hier en daar toch oplettend voor plaatselijke gladheid, kwam ik als één van de eersten aan.

Door de nog aanwezige sneeuw, kon ik maar moeilijk parkeren op de Samsonweg voor nummer 74. Ik gleed als vanzelf op mijn plek en kon al gelijk niet meer voor of achteruit. "Dat zal straks wat worden als ik weer naar huis ga"; dacht ik bij mijzelf. Maar gelukkig stond ik wel recht voor de deur. Door mijn voorruit zag ik naast de ingang het luxe bord met het logo van het NGG en dacht: "Eigenlijk wel jammer dat van ons radiocafé er nog geen bord naast prijkt".

Met mijn accordeon in de koffer bleek het nog een moeilijke opgave om lopend de laatste vijf meter naar de deur af te leggen. Een man die schuifelend voorbij liep riep nog: “Pas op het is spiegelglad!” Het scheelde niet veel of ik lag bijna languit op straat. De man riep mij nog na: “Dat bedoel ik nou”. Helaas van een optreden met de accordeon is deze keer niets gekomen. Eenmaal de steile trap opgeklommen zag ik dat alles al in gereedheid was gebracht om de gasten te ontvangen. De draaitafels en versterkers werden alvast getest op een goede werking door het NGG.

Ik had nog het plan om een korte lezing te houden met een terugblik van wat wij het afgelopen jaar hadden besproken en voor de zekerheid wat viltstiften bij mij gestoken. Ik hoopte dat ook Gyula nog iets zou vertellen, maar het grote whiteboard was vrijwel  onbereikbaar. Jan Duin had daar een wel zeer interessante en zeldzame oude Erres radio een der eerste wisselstroom radio's met de lampen C142, F215 en de C143  luid spelend opgesteld.

Het prachtige toestel trok veel aandacht en tevens daarnaast een Philips 2514 die amechtig probeerde de Erres radio te evenaren, wat echter met het kleine schaalluidsprekertje, dat er als nieuw uitzag, maar inwendig uit zijn centrering was gezakt, onmogelijk bleek.

Daarvoor ook nog een rij stoelen, de viltstiften moeten maar even wachten tot 11 januari voor weer een speciale audiovoordracht! Dan zal er verder uitgebreid gesproken worden over ”Long tailed pair”-schakelingen, de al in 1930 verbeterde schakeling door ene mijnheer Schmit en over tweede en derde harmonischen. Tot slot de zelf fasedraaiende PF86 balanseindtrap in klasse A op een proefchassis.

De NGG discjockey, de draaitafel mechaniker bij uitstek, René Daemen die deze hele avond onvermoeibaar de muziek verzorgde in de ruimte naast ons, kan, als hij een van goede naald voorziene kristal pick-up paraat heeft, het kleine audiobalansversterkertje dan na de lezing uit proberen. Deze avond werden er door René zonder pauze willekeurig heel wat EP's en LP's gedraaid. Samen met het geluid uit de kostbare antieke Erres radio was dat een bijzondere ervaring. Louis had zelfs zijn beer Jack mee genomen omdat deze niet alleen thuis wilde blijven. Maar had wat last van al dat lawaai. Ik heb Jack beloofd volgende keer oordoppen voor hem mee te nemen.

Toch met diverse aanwezigen interessante gesprekken gevoerd deze avond, zoals met Geert Paulides over zijn de artikelenreeks over schoolradio, in Electron het bulletin van de VERON. Met schik en schrik had hij toch moeten vaststellen dat meisjes toch beter spoelen kunnen wikkelen en solderen dan de jongens die tevens  met bravour kilo's soldeer erdoor jagen alvorens  een redelijk houdbare las gemaakt is, waar Geert een mager zesje voor kan geven.

Ook kwam ter sprake het tegenwoordige gebruik van formules, zoals ik die bijvoorbeeld moet geven op de zendamateur novice-cursus. Zoals het berekenen van de ohmse waarde van parallel geschakelde weerstanden. Stel drie weerstanden van 20, 30 en 50 ohm staan parallel. We berekenen dat als volgt  1/Rv = 1/R1 + 1/R2 + 1/R3 dat wordt dan 1/Rv = 1/20 + 1/30 + 1/50. 

Nu moet bij breuken de noemer gelijk gemaakt worden, dat wordt dan in deze reeks 300. Vervolgens wordt dat dan 15/300 + 10/300 + 6/300.  Echter met breuken werken is bij veel cursisten te moeilijk of zelfs totaal onbekend. Terwijl dat toch 5e klas lagere school is waar je dat leert. Dus doen we het nu met de rekenmachine dat is gemakkelijker.

Hoe moet je dat dan doen? Je tikt in 20  1/X + 30  1/X  + 50  1/X = 1/X en er staat dan op je schermpje  9,67 ohm. Verder denken of afvragen waarom, is nu overbodig. Wel er op vertrouwen dat je rekenmachine dit kan. Want tijdens mijn lessen bleek dat niet alle rekenmachines hetzelfde werken en dat gaf nog een hoop gedoe.

Ondertussen genoten van de soep met spek een roggebrood. De catering was werkelijk prima verzorgd en dat lieten wij ons smaken. Wat een goede reden was om toch nog maar even te blijven zitten.

Tussen enige lifttechnici gezeten heb ik nog lang en gezellig gesproken over liften, takels en andere hefwerktuigen, toch eigenlijk mijn vak.

Deze gesprekken gingen natuurlijk over leuke en minder leuke voorvallen op het werk.

Maar ook de techniek kwam behoorlijk aan bod, zoals bijvoorbeeld het inregelen van een OTIS Floor Selector en nu eens niet over radio's en lineaire eindtrappen. We zagen veel mensen rondlopen die we nog nooit eerder op onze avonden hadden gezien. Ik neem aan dat die bij de NGG-ploeg hoorden. Het dreigende winterweer maakte velen wat onrustig. Gyula ging er vandoor tegen zevenen en tegen achten waren de meeste leden van het radiocafé weer op huis aan. Buiten op straat voor de deur hoorden we René weer de zoveelste plaat onvermoeibaar aan het plateau van een pick-up toevertrouwen. Het zoveelste  gezellig meezingnummer “Oh was ik maar bij moeder thuis gebleven, dan……..…”

Nou ja zeg! Zo slecht is het weer nu ook niet, wel koud en glad. Het viel dan ook nog niet mee om uit de spiegelgladde sneeuwhoop weg te rijden. Ik kwam slechts een paar meter vooruit en alle goed bedoelde manieren om gas en koppeling te bedienen hadden geen enkel succes.  Zelfs sneeuwbanden zouden in zo'n geval nauwelijks van nut zijn. Opmerkingen over voorwielaandrijving hoorde ik maar voor kennisgeving aan. Echte automobielen hebben altijd achterwiel aandrijving met een starre achteras. Gyula Kiss zou daar eens een lezing over moeten geven, want die weet daar alles over te vertellen. Maar ondertussen stond ik nog steeds dwars op de weg zonder weg te kunnen  komen.

Ik dacht er nog aan een deken voor mijn wiel te leggen. Klaas hielp duwen en met wat heen en weer rijden probeerden we uit de sneeuw te komen. In zijn tweede versnelling vooruit wisten we met stevige duwhulp toch de  bijna 1500 kg zware Volvo uit het ondiepe greppeltje en weer goed op de weg te krijgen.

Twintig over acht was ik weer thuis. "Leuk geweest?", vroeg mijn vrouw. "En waar hebben jullie het dit keer over gehad." Ik vertelde haar dat we over liftdeurvergrendelingen hadden gesproken, lekker hadden gegeten en wat met gezellig elkaar gepraat, eigenlijk verders niets bijzonders.

Piet van Schagen